بررسی تاثیر طرح واره درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش جرات ورزی معتادان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر طح واره درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش جرات ورزی معتادان شهر کرمان انجام گردیده است. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری کلیه معتادان مراجعه کننده به یک مرکز ترک اعتیاد در شهر کرمان در سال 1395 که شامل 220 نفر بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 24 نفر که در پرسشنامه های 21 سوالی افسردگی بک (1996) نمرات بالا و در پرسشنامه جرات ورزی گمبریل و ریچی (1975) نمرات پایینی را داشتند، انتخاب گردیده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای درمان مبتنی بر طح واره درمانی را دریافت ولی گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از جمع آوری داده ها، یافته اهی به دست آمده از تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات افسردگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر ومیانگین نمرات جرات ورزی گروه آزمایش از گروه کنترل بالاتر است. بر اساس یافته های این تحقیق می توان گفت درمان مبتنی بر طرح واره درمانی کاهش افسردگی و افزایش جرات ورزی معتادان موثراست.

Keywords:

طرح واره درمانی , افسردگی , جرات ورزی , معتاد