بررسی اپیدمیولوژیک اقدام به خودکشی در جمعیت تحت پوشش دانشکده علوم پزشکی لارستان در سال های 93-1390 abstract
زمینه و هدف:
خودکشی به عنوان یک رفتار ضداجتماعی و یکی از عمده مشکلات پیش روی سلامت عمومی جوامع در سراسر جهان مطرح است که می توان آن را به عنوان اقدام آگاهانه درآزار خود که به مرگ منتهی می گردد، تعریف نمود. لذا از آنجا که
خودکشی بار اقتصادی، اجتماعی و روانی ویژه ای در بردارد و به عنوان یک مشکل روز افزون اهمیت خاصی را به خود اختصاص داده است؛ این مطالعهدرصدد است تا به بررسی
اپیدمیولوژیک اقدام به
خودکشی در جمعیت تحت پوشش دانشکده علوم پزشکی لارستان در سال های 93 -1390 بپردازد. روش: در این مطالعه ی توصیفی گذشته نگر که با رویکرد تحلیلی انجام گرفت، تمامی موارد اقدام به
خودکشی و
خودکشی منجر به فوت در شهرستان لارستان که در سیستم ثبت موارد
خودکشی معاونت بهداشتی دانشکده علوم پزشکی لارستان ثبت گردیده بود، انتخاب و واردمطالعه گردید. پس از جمع آوری داده ها با رعایت معیارهای اخلاقی، تحلیل داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای اسکویر، آزمون دقیق فیشر و آزمون رگرسیون لوجستیک، انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهشی حاکی از آن است که در طول 4 سال، 545 نفر در شهرستان لارستان اقدام به
خودکشی کرده بودند وبراساس برآورد جمعیت در آخرین سرشماری در این شهرستان ) 226879 نفر(، میزان اقدام به
خودکشی به تفکیک در سال 1390 برابر 57.29 ، سال 1391 برابر 70.96 ، سال 1392 برابر 73.16 و در سال 1393 برابر 38.78 نفر در صد هزار نفر جمعیت بوده است. در اینمطالعه 3.5 درصد از اقدام به
خودکشی ها منجر به فوت شده بود که اغلب با مصرف دارو و سموم انجام شده بود. و متغیرهای مونث بودن، تجرد مردان، تاهل زنان، سنین نوجوانی و جوانی، وضعیت شغلی )خانه دار بودن، شغل آزاد، محصل بودن و بیکاری(، سطح تحصیلات پایینو مشکلات خانوادگی، به عنوان مهمترین ریسک فاکتورهای اقدام به
خودکشی شناسایی شدند. نتیجه گیری: بنابر نتایج می توان گفت که
خودکشی در شهرستان لارستان از شیوع متوسط به بالایی برخوردار است که تحت تاثیرجنسیت، وضعیت تاهل، سن، شغل، تحصیلات و مشکلات خانوادگی، متفاوت است. از اینرو، انتظار می رود با برنامه ریزی و مداخله در حل تعارضات خانوادگی، تقویت عزت نفس و کاهش روحیه انزواگرایی در نوجوانان و جوانان، حمایت روانی از گروه های شغلی آسیب پذیر و زنان خانه دار و ارایه خدمات روانشناختی به سایر گروه های پرخطر شناسایی شده، بتوان رفتار اقدام به
خودکشی و
خودکشی را کاهش داد.