ارزیابی نقش آیین های کهن ایرانی در خلق فضای معمارانه

سابقه تاریخی هر کشور موجب شکل گیری آیین و باورهای آن جامعه می شود. باور و آیین های هر جامعه برفرهنگ و هویت یک جامعه تاثیرگذار می باشد و در نهایت بر معماری تاثیرمی گذارد. امروزه با وجود فناوری واطلاعات پیشرفته توجه به فرهنگ و آداب و رسوم گذشته کمرنگ شده و بسیاری از این فرهنگ ها که ریشه درتاریخ و هویت ملی دارد رو به فراموشی رفته است. بسیاری از نمادها و آیین های شناخته شده و رایج میان انسانهای گذشته مفاهیم عام خود را از دست داده اند و امروزه برای ما نامانوس و ناشناخته می باشند از آنجا که معماریتجلی گاه فرهنگ و آیین می باشد، ایجاد فضایی معمارانه برای حفظ و احیای هویت ملی و آداب و رسوم کهن ایرانیضروری است. هدف از این پژوهش شناخت رابطه معماری و آیین های کهن و تاثیرات متقابل آنها برهم می باشد. درتحقیق پیش رو، بعد از بررسی و شناخت مفهوم آیین و فرهنگ و معرفی فضای معمارانه، تاثیر عواملی مانند آداب ورسوم و آیین های کهن بر خلق فضای معماری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. داده های این پژوهش از طریقمراجعه به بانک های اطلاعاتی معتبر و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای گردآوری شده است و برای تحلیل داده هااز روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که فرهنگ ایرانی باید برایرسیدن به جامعه آرمانی در جهت شکوفایی آیین های کهن و از طریق ساختاری که با اصول و مبانی معماری ایرانمشترک است تحقق یابد.

Keywords:

آیین کهن , فرهنگ , هویت , فضای معمارانه