تحلیلی بر تجاری شدن کشت توت فرنگی و عوامل موثر بر آن در شهرستان مریوان

هدف: مطالعه حاضر در پی شناسایی ابعاد و مولفه هایی برای ارزیابی و سنجش میزان تجاری شدن کشت و پرورش توت فرنگی به عنوان اصلی ترین و تخصصی ترین محصول کشاورزی در شهرستان مریوان و بررسی و معرفی عوامل و متغیرهای موثر بر آن بوده است. روش: جامعه آماری تحقیق را بهره برداران توت فرنگی کار شهرستان تشکیل داده و از آن میان، تعداد 191 بهره بردار به عنوان نمونه آماری تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، انتخاب شدند. هم چنین، با انجام عملیات میدانی، داده های مورد نیاز گرد آوری شد. سازه تجاری شدن کشت و تولید توت فرنگی به عنوان متغیر وابسته، با هفت مولفه سطح زیرکشت، تخصصی بودن کشت، افزودن به سطح زیرکشت محصول، میزان فروش سالانه محصول تولید شده، عملکرد محصول، تعداد چین (برداشت) و بسته بندی محصول تولید شده، عملیاتی شد. یافته ها: وضعیت اقتصادی و معیشتی خانوار، عوامل فنی (شامل مکانیزاسیون، آبیاری و ساختار غیر خانوادگی نیروی کار)، کیفیت و مدیریت اراضی، بیمه محصول، آموزش های غیر رسمی و حرفه ای ، رضایت مندی و امید به آینده شغلی و حمایت های نهادی- دولتی، متغیرهای دارای تاثیر معنی دار با قدرت تبیین 64 درصد از واریانس تجاری شدن کشت توت فرنگی در شهرستان مریوان بوده اند. محدودیت ها: کاستی آمارها و پایگاه های داده منطقه ای و برخی مشکلات میدانی، محدویت های عمده برای دسترسی به داده های مورد نیاز مطالعه بوده اند. راه کارهای عملی: شیوه های نوین پرورش محصول، استفاده از ارقام پربازده و مرغوب، استفاده و ارتقای روش ها و تجهیزات بسته بندی و بازار رسانی، آموزش، تشکل های تعاونی، صنایع تبدیلی و تکمیلی مناسب مقیاس، قیمت تضمینی و گسترش چتر بیمه ای محصول توت فرنگی، الزامات رانش نظام بهره برداری و تولید توت فرنگی منطقه به سمت شیوه های تجاری و موفقیت آن به شمار می روند. اصالت و ارزش: تخصصی شدن الگوی کشت محصولات با توجه به اقتضایات متفاوت مناطق مختلف جغرافیایی، راهبردی برای تجاری سازی نظام های بهره برداری خرد زراعی است که تاکید و وابستگی چندانی به عامل زمین و به ویژه بزرگی مقیاس آن ندارد.

Keywords:

بهره برداری های روستایی , کشت تخصصی , کشت تجاری , تو فرنگی , مریوان