فرآیند ارزیابی کنار آمدن نسبت به سرطان پوست در کشاورزان مناطق روستایی شهرستان چالدران

زمینه و هدف: سرطان پوست در زمره شایعترین سرطانها در ایران و جهان میباشد و بر میزان بروز آن روز به روز افزوده میشود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فرآیند ارزیابی کنار آمدن نسبت به سرطان پوست در کشاورزان شهرستان چالدران در سال 1394 انجام شده است.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 238 نفر از کشاورزان مناطق روستایی که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شده بودند، شرکت داشتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه روایی و پایایی شده در مطالعه تزوال و همکاران استفاده گردیده است. برای تجزیه و تحلیل اطالعات از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمونهای آماری استفاده گردید. سطح معنی داری کمتر از 05/0 درنظر گرفته شده بود. تمام مراحل مطالعه حاضر با در نظر گرفتن موازین اخلاقی و پژوهشی اجرا گردید. یافتهها: بین ارزیابی تهدید با سطح تحصیالت )001/0=P )و وضعیت درآمد)025/0=P )ارتباط معنی داری مشاهده گردید. 2/12 درصد افراد خودکارآمدی درک شده بالایی نسبت به رفتارهای محافظت کننده سرطان پوست داشتند و همچنین در 4/45 درصد افراد کارآمدی پاسخ پایین بود. اکثریت کشاورزان)8/61 درصد( هزینههای پاسخ متوسطی نسبت به رفتارهای محافظت کننده سرطان پوست داشتند. ارزیابی وضعیت کنار آمدن کشاورزان نشان داد،182 نفر )5/76 )غیر قابل قبول، 8 نفر )4/3 )مرزی و 48 نفر )1/20 )ارزیابی کنار آمدن قابل قبول دارند. نتیجهگیری: نتایج مطالعه نشان دهنده پایین بودن وضعیت ارزیابی کنارآمدن کشاورزان نسبت به رفتارهای محافظت کننده سرطان پوست است. لذا طراحی و اجرای مداخالت مناسب جهت آگاه سازی کشاورزان در زمینه مورد نظر ضروری به نظر میرسد.

Keywords:

کشاورزان , تیوری انگیزش حفاظت , سرطان پوست , ارزیابی کنار آمدن