پیشبینی تنیدگی والدینی براساس خوداثرمندی والدینی و حمایت اجتماعی در مادران دارای کودکان پیش دبستانی

تنیدگی والدینی می تواند تاثیرات مخربی بر والدین و کودکان داشته باشد، به همین دلیل شناسایی عوامل تاثیرگذار در تنیدگی والدینی اهمیت بسزایی دارد. ازاین رو این پژوهش باهدف پیش بینی تنیدگی والدینی براساس خوداثرمندی والدینی و حمایت اجتماعی در مادران دارای کودکان پیش دبستانی انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکان سنین پیش دبستانی منطقه 2 شهر بندرعباس در سال 1394 بودند که 154 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده، شاخص تنیدگی والدین (PSI)، پرسشنامه خوداثرمندی والدینی (PSEQ) و پرسشنامه حمایت اجتماعی (SSA) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی معناداری بین خوداثرمندی والدینی و حمایت اجتماعی با تنیدگی والدینی وجود دارد (01/0 > p). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خوداثرمندی والدینی و حمایت اجتماعی باهم 5/60% از واریانس تنیدگی والدینی را تبیین می نمایند. با توجه به یافته های این پژوهش، می توان آموزش و مداخله در بهبود خوداثرمندی والدینی و حمایت اجتماعی والدین را به عنوان یک روش موثر در کاهش تنیدگی والدینی آنان پیشنهاد داد.

Keywords:

تنیدگی , خوداثرمندی , حمایت اجتماعی , والدگری