ارزیابی تاثیر روش های شیمیایی و غیر شیمیایی در مدیریت علف های هرز در راستای کاهش مصرف علف کش ها در چغندرقند

به منظور بررسی امکان استفاده از آرایش های مختلف کاشت، کنترل مکانیکی و شیمیایی جهت مهار علف های هرز و نیز کاهش مصرف علف کش در چغندرقند، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی واقع در کرج جاده مشکین دشت، اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. آرایش کاشت به عنوان عامل اصلی در سه سطح شامل کشت تک ردیفه با پشته های 60 سانتی متر، کشت دو ردیفه با پشته های 60 سانتی متر و کشت تک ردیفه با پشته های 50 سانتی متر بود. زمان انجام کنترل مکانیکی به عنوان عامل فرعی در سه سطح شامل حذف مکانیکی علف های هرز در مراحل 4 تا 6 برگی ، 10 تا 12 برگی و 14 تا 16 برگی چغندر قند منظور گردید. کاربرد علف کش به عنوان عامل فرعی فرعی در دو سطح شامل متامیترون به اضافه آمیخته (فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومیست) و تری فلوسولفورون-متیل به اضافه آمیخته (فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومیست) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که دربین تیمارهای مورد بررسی، کنترل مکانیکی و تیمار علف کش تاثیر معنی داری بر تراکم و زیست توده تولیدی توسط علف های هرز داشتند. تاثیر تیمار آرایش کاشت نیز بر زیست توده علف های هرز معنی دار شد، که بیشترین اثر را کشت دو ردیفه با پشته های 60 سانتی متر داشت. در مجموع، حذف مکانیکی علف های هرز در مرحله 4 تا 6 برگی چغندرقند علف کش ترکیبی متامیترون به اضافه آمیخته (فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومیست) بر زیست توده و تراکم علف های هرز موثر بودند. علاوه بر این، در اغلب موارد، تاثیر قابل ملاحظه ای از تیمارهای آزمایش بر صفات چغندرقند مشاهده نشد.

Keywords:

آرایش کاشت , کنترل مکانیکی , علف کش , علف هرز , چغندرقند