بررسی تغییرات آنزیم کیتیناز در برهمکنش قارچ میکوریز آربوسکولار (Glomus mosseae) و نماتد ریشه گرهی (Meloidogyne javanica) در گوجه فرنگی

تحقیقات متعدد بیانگر نقش مثبت قارچ های میکوریز در کاهش خسارت عوامل بیماری زای گیاهی از طرق مختلف بوده است. افزایش فعالیت آنزیم کیتیناز در گیاهان میکوریزی، یکی از مکانیسم های درگیر مورد اشاره در کنترل بیمارگرهای گیاهی توسط قارچ های میکوریز آربوسکولار می باشد. به منظور بررسی دخالت مکانیسم مذکور در برهمکنش قارچ میکوریز و نماتد ریشه گرهی در گوجه فرنگی ، از قارچ میکوریز Glomusmosseae و نماتد Meloidogynejavanica استفاده شد. ابتدا میزان فعالیت آنزیم کیتیناز در گیاهان شاهد (بدون میکوریز) با گیاهان میکوریزی در چهار مرحله متوالی (هفتگی) مقایسه گردید. سپس مایه زنی گوجه فرنگی با قارچ میکوریز آربوسکولار و نماتد به تنهایی، و در ترکیب با هم و گیاهان بدون مایه زنی با قارچ و نماتد (شاهد) به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد و اندازه گیری فعالیت آنزیم در ریشه طی چهار مرحله با فواصل 48 ساعته پس از انجام مایه زنی با نماتد، صورت گرفت. میزان فعالیت آنزیم کیتیناز هر نمونه گیاهی به طریق رنگ سنجی و براساس میزان ان استیل گلوکز آمین آزاد شده محاسبه شد. نتایج حاصل نشان دهنده بالاتر بودن فعالیت آنزیم کیتیناز در گیاهان میکوریزی نسبت به شاهد بود که دو هفته بعد از تلقیح به حداکثر میزان خود رسید. هم چنین حداکثر فعالیت آنزیم در گیاهان تلقیح شده با قارچ میکوریز و نماتد ریشه گرهی، در روز چهار مبعد از مایه زنی نماتد مشاهده گردید. در مجموع نتایج نشان دهنده افزایش فعالیت آنزیم کیتیناز در ریشه گیاهان تیمار شده با قارچ میکوریز در مقایسه با گیاهان غیرمیکوریزی بود و حمله نماتد در حضور قارچ میکوریز افزایش بیشتری در فعالیت کیتیناز ایجاد کرد.

Keywords:

, , Meloidogyne javanica , Glomus mosseae , آنزیم کیتیناز , گوجه فرنگی