پرورش فرهنگ نماز در استحکام روابط خانواده متعالی

هدف از پژوهش حاضر پرورش فرهنگ نماز در استحکام روابط خانواده متعالی می باشد. در راستای رسیدن به هدف مذکور با استفاده از یافته های روان شناسی، خانواده به عنوان عاملی موثر در تحول معنوی افراد به شمار می رود و ارتباط و تعامل خانوادگی بین والدین و فرزندان نقش مهمی در این تحول معنوی دارد. این تحول تحت تاثیر الگوهای مذهبی و معنوی در خانواده ها، نقل روایت های مذهبی در خانواده و انجام مناسک مذهبی، نقش موثر والدین و خواهر و برادر و استفاده از روش های نظریه رفتارگرایی از قبیل تقویت تفکیکی رفتارها، تقویت تفکیکی رفتارهای جستجوی قرب و نزدیکی به خدا، تقویت تفکیکی تعمیق ارتباط با خدا در نماز، شکل دهی ارتباط با خدا، تقویت تفکیکی رفتارهای رقیب در نماز، استفاده از واسطه های زبانی برای درونی کردن ارتباط با خدا و ذکر، نماز و نیایش و استفاده از تصویرسازی ذهنی در نماز می باشد. در نهایت، علاوه بر نقش والدین در ایجاد دلبستگی و رنگ زدن به دلبستگی صورت ازلی نسبت به خدا لازم است به نقش الگو بودن والدین، سبک های تربیتی آنان و روش های تربیتی و تقویتی و تنبیهی و مدیریت رفتار آنان در خانواده نیز اشاره شود.

Keywords:

فرهنگ نماز , خانواده متعالی , تقویت تفکیکی , کیفیت دلبستگی , سبک های تربیتی