روند طراحی معماری با رویکرد پدیدارشناسانه

معماری به عنوان یکی از تاثیرگذارترین هنرها، ماهیت سکونت بشری را تحت تاثیر بخش های مختلف خود می سازد و وابستگی باشیدن آدمی به هنر مکان اجتناب ناپذیر است. پرداختن به روند طراحی با نگاهی سطحی، طراح را منجر به خلق مکان هایی می کند که نه تنها شایستگی سکونت انسان را ندارد، بلکه تعدادی از نیازهای روحی و حتی جسمی او را نیز تامین نخواهد ساخت.از سوی دیگر، این مشکل در ضعف تبدیل وادی ذهنیت به عینیت دوچندان می گردد.جایی که برداشت های ذهنی طراح مجالی برای یکی شدن با واقعیت زندگی مخاطب پیدا نمی کند. از همین رو در این مقاله دیدگاه پدیدارشناسانه را به عنوان یک رویکرد فلسفی که ماهیتی ژرف اندیشانه دارد، مورد بررسی قرار می دهیم. چرا که در این رویکرد، مرز بین سوژه و ابژه از بین می رود و استفاده از آن در هنر مکان، معماری را با جریان زیبای زیستن عجین می سازد.پس از آن مکان را به عنوان اساسی ترین موجودیت در معماری با نگاهی پدیدارشناسانه و ژرف، مورد بررسی قرار خواهیم داد. در نهایت روند طراحی پدیدارشناسانه در قالب 8 گام، در طراحی معماری ارایه خواهد شد.

Keywords:

پدیدار شناسی , هنر مکان , مخاطب , روند طراحی