مقوله امنیت در رابطه با انسان و جوامع آن، از ابتدای خلقت بعنوان یک ضرورت در بقا مطرح بوده است و گذشت زمان بر اهمیت آن افزوده است؛ به گونه ای که به عنوان یکی از شاخص های اصلی توسعه معرفی می شود. احساس امنیت، پیشنیاز هرگونه توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی محسوب شده و با سطح پیشرفت جوامع در ارتباط است. آگاهی از وضعیت احساس امنیت ساکنان یک اجتماع نقش موثری در شناخت چالش ها و راهکارهای توسعه یک جامعه داشته و در جهت تقویت زیرساخت های آن عمل می نماید. لذا خلق
فضای شهری مناسب برای حضور زنان در
فعالیت های شهری، از طریق شناخت نیازهای کیفی و فضایی در شهر، باید به گونه ای باشد که به منظور ارتقای کیفیت محیطی و ایجاد بستری مناسب برای زندگی فعال شهری عمل کند. وجود جنسیت، خواه ناخواه تفاو ت هایی را ایجاد می کند، این تفاوت در نیازها،
فعالیت ها و متعاقب آن در رفتارها نمود پیدا می کند و هر رفتار به کالبد مناسب خود محتاج است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی معیارهای تاثیرگذار بر میزان
فعالیت زنان در
فضای شهری است. بنابراین ایجاد فضاهای شهری مناسب و پاسخگو به نیازهای زنان و روابط بین محیط و
فعالیت های آن ها، ضرورت و اهمیت پزوهش حاضر می باشد. روش تحقیق روش توصیفی- تحلیلی بوده و نحوه جمع آوری اطلاعات براساس اسناد و مدارک و مطالعات کتابخانه ای انجام شد. معیارهای استخراج شده از مطالعات شامل شرایط حمل و نقل و خوانایی فضاهای شهری می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که با افزایش ایمنی و امنیت، زمان
فعالیت و معاشرت پذیری در فضاهای شهری، میزان
فعالیت زنان نیز افزایش می یابد.