رابطه سبک های مدیریت کلاس معلمان با انگیزش تحصیلی ریاضی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر ری

هدف پژوهش حاضر عبارت بود بررسی رابطه سبک های مدیریت کلاس معلمان با انگیزش تحصیلی ریاضی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر ری. روش پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه مورد مطالعه پژوهش عبارتبود از کلیه معلمان ریاضی شهر ری و دانش آموزان آنها که تعداد معلمان 20 نفر و تعداد دانش آموزان 360 نفر بود.روش نمونه گیری برای انتخای معلمان در دسترس و دانش آموزان به صورت تصادفی خوشه ای بود. ابزار های پژوهشعبارت بودند از پرسشنامه های سبک های مدیریت کلاس و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر در ریاضی. به منظورتحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد سبک های مدیریت کلاسمداخله گر و غیر مداخله گر ارتباطی با انگیزش ریاضی نشان ندادند، و تنها سبک تعامل گرا با انگیزش تحصیلی ریاضیدانش آموزان رابطه مثبت معنی دار داشت. همچنین تنها سبکی که توانست میان دانش آموزان از لحاظ انگیزشتحصیلی ریاضی تفاوت ایجاد نماید سبک تعامل گرا بود. نتایج نشان داد با افزایش سبک مدیریت کلاس تعاملگرایمعلمان، انگیزش تحصیلی ریاضی دانش آموزان افزایش می یابد. لذا معلمان ریاضی می بایست نسبت به به کار گیریهر چه بیشتر این سبک به منظور افزایش انگیزش یادگیری در درس ریاضی استفاده نمایند.

Keywords:

سبک های مدیریت کلاس , انگیزش تحصیلی ریاضی , معلمان , دانش آموزان