ارزیابی ساختارهای مدیریت نفت در ایران مبتنی بر رویکرد مقایسه ای در قالب مدل Topsis

نبود انرژی نیز روند توسعه را با اختلالات عدیده مواجه می سازد لذا یکی از الزامات اساسی فرایند توسعه بالاخص در کشورهای در حال توسعه انرژی می باشد. حال آنکه با توجه به محدویت ذخایر فسیلی و از آنجا که غالب کشورهای در حال توسعه بخش اعظم منابع ارزی خود را از صادرات نفتخام به دست می آورند باید به دنبال مدیریت بهینه ذخایر نفتی در این کشورها بود و این ضرورت صورت نمی پذیرد مگر با آسیب شناسی و در اصلاح ساختارها و نهادهای مدیریتی نفت در برخی ابعاد. در این راستا محقق در پژوهش حاضر بر آن بوده است تا ضمن نگاهی به سیر تحولات قیمتنفت در جهان و نیز مکانیزم و استراتژی های صندوق های نفتی موفق و نامیفق در جهان تجربیات و الگوهایی را برای مدیریت بهینه درآمدهای نفتی در کشور اتخاذ نماید. در این راستا به بررسی تجربیات چند کشور منتخب شامل نروژ، کویت، ونزویلا و ایران پرداخته و راهبردهای آنان را درخصوص اداره صندوق های نفتی بررسی نموده است. سپس با استفاده از شاخص هایی عبارت از مدیریت، شفافیت، ساختار، رفتار و سهم نفت از درآمدهای ارزی کشور که از صندوق بین المللی پول استخراج شدند به اولویت بندی نحوه مدیریت بهینه صندوق ها در این کشورها در قالب مدلTOPSIS پرداخته و به این نتجیه دست یازیده است که عملکرد صندوق نفتی نروژ در صدر جدول وونزویلا در رده چهارم جدول جای می گیرند. کویت و ایرلان نیز به ترتیب در رده ای دوم و سوم این اولویت بندی قرار می گیرند

Keywords:

آسیب شناسی , ساختارهای مدیریت نفت