ارزیابی خودانضباطی کارکنان و میزان تاثیرپذیری آن از ویژگیهای شغل

دنیای ما دنیای سازمانهاست و گرداننده اصلی این گردونه انسانها هستند که به کالبد سازمانها جان میبخشند و تحقق هدفها را میسر میسازند. بدون انسان سازمان بی معنی است و مدیریت به امری موهوم تبدیل میگردد. انسانها با عهده دار شدن وظایف سازمانی به سازمان حیات و پویایی میبخشند. البته هریک از وظایف و مشاغل در سازمان دارایویژگیهای خاص خود میباشد. امروزه، سازمانها و به ویژه دانشگاهها با تغییرات گسترده و رو به افزایش در مسایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، منابع انسانی، آموزشی و فناوری رو به رو شدهاند. چنانچه دانشگاهها بتوانند در مقابلتغییرات و تحولات واکنش خوبی نشان دهند، میتوانند مسایل و مشکلات پیش رو را حل کنند. یکی از عوامل مهم که در سازمانها و به خصوص دانشگاهها باید مورد توجه قرار گیرد، منابع انسانی است. بنابراین نقش مدیریت منابع انسانی در طراحی ویژگیهای شغل و توسعه شغلی بسیار مهم و موثر است. مدیران منابع انسانی باید ویژگیهای شغل را بسیارنزدیک به تواناییهای کارکنان طراحی کنند تا کارکنان در پذیرش و اجرای مسیولیتهای محول شده با مشکل سازگاری مواجه نشوند[ 1 . [انسانها، در هر نظام اجتماعی، برای سازگاری با محیط خود، پیوستن به گروه و تعامل موفق با دیگران، ارزشها، باورها وهنجارهای اجتماعی را درونسازی میکنند. انضباط یک هنجار و دستورالعمل نظامدار برای رسیدن به نظم است که در هرنظام اجتماعی حیاتی و الزامی است. قوت یا ضعف انضباط هر نظام، به میزان درونسازی آن در افراد بستگی دارد. میزان درونسازی انضباط در فرد، یک امر انگیزشی محسوب میشود، اصطلاحا گفته میشود که فرد خودمنضبط شده است