تاثیر آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی – رفتاری – عاطفی، بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری اجتماعی

هدف از این پژوهش ، بررسی تاثیر آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی – رفتاری – عاطفی، بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر سال اول متوسطه دوم شهر ساری است . این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش ، شبه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر سال اول متوسطه دوم آموزش و پرورش نواحی 1و2 شهر ساری است. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. از بین کسانی که در آزمون پرخاشگری نمره بالاتر از میانگین کسب کرده بودند، به صورت تصادفی ساده 24 نفر انتخاب شده اند و آزمون سازگاری اجتماعی بر روی آن ها اجرا شد . سپس این 24 نفر ، به صورت تصادفی به تعداد برابر (12نفری) در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم بندی شدند . جمع آوری اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفت . برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه 29 سوالی پرخاشگری باس و پری که اعتبار و پایایی آن توسط لنگری به تایید رسید، استفاده شده است. محاسبه ضریب آلفای کرونباخ نشان داد هر 4 خرده مقیاس پرخاشگری (فیزیکی ، کلامی، خشم و خصومت) دارای ضریب پایایی بیش از 0/7 می باشد. همچنین از پرسشنامه شخصیت سنج کالیفرنیا ctp در زمینه سازگاری اجتماعی ، نیز در این پژوهش استفاده شده است که یوسفعلی عطاری و همکارانش (1384) پایایی این آزمون را با روش آلفای کرونباخ 0/75 گزارش کرده اند . نتایج پژوهش در فرضیه اول، بیانگر آن است که بین دو گروه آزمایش و کنترل ، تفاوت معنا داری وجود ندارد (0/05 > p ). نتایج پژوهش در فرضیه دوم، بیانگر آن است که بین دو گروه آزمایش و کنترل ، تفاوت معناداری وجود دارد (0/001> P). نتیجه اینکه شیوه ی درمانی عقلانی- رفتاری – عاطفی ، توانسته است با هدف قرار دادن باورهای زیر بنایی دانش آموزان و تغییر این باورها بوسیله چالش منطقی و آزمایشات رفتاری ، بر رفتارهای ناسازگارانه و پرخاشگرانه دانش آموزان تاثیر گذاشته و موجب بهبود و ارتقای رفتارهای سازگارانه شود.

Keywords:

آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه عقلانی – رفتاری – عاطفی , پرخاشگری , سازگاری اجتماعی