بررسی رابطه بین نسبت پوشش بهره با ورشکستگی در شرکت های بورس اوراق بهادار تهران

ورشکستگی در تضاد با تداوم فعالیت جلوه نمایی می کند. از آنجا که گزارش مالی با فرض تداوم فعالیت بر مبنای بهای تمام شده تاریخی تهیه می شود. با پیش بینی ورشکستگی می توان از فرصت های سرمایه گذاری مناسب تر بهره گیری کرده و از هدر رفتن منابع جلوگیری نمود. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین نسبت پوشش بهره با ورشکستگی در شرکت های بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره پنج ساله ( 1390-1394 ) است. نسبت پوشش بهره از نظر تیوری به عنوان عامل تعیین کننده ی ساختار سرمایه مطرح می شود تا بتوانیم این نسبت را به عنوان یک فاکتور هشدار دهنده ورشکستگی در نظر بگیریم. جهت آزمون فرضیات با استفاده از رگرسیون چند متغییره به روش پنل دیتا استفاده شده است. متغیرهای اندازه شرکت، سودآوری و رشد شرکت به عنوان متغیرهای کنترل در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که نسبت پوشش بهره با ورشکستگی رابطه معکوس و معناداری دارد؛ یعنی با کاهش توان پرداخت بهره احتمال ورشکستگی افزایش می یابد و نوع صنعت بر این رابطه تاثیرگذار است. این نسبت را می توان به عنوان یک فاکتور هشدار دهنده به مدیران و اعتباردهندگان در یک دوره پنج ساله برای پیش بینی ورشکستگی معرفی کرد.

Keywords:

ورشکستگی , نسبت پوشش بهره , نوع صنعت