معماری همراه با طبیعت رهیافتی به افزایش تعاملت اجتماعی

مجتمع های مسکونی بستر اولیه ارتباطات و تعاملات اجتماعی افراد می باشد. حضور مثب افراد در اجتماعسطح تعاملات مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقا کیفیت زندگی از طریق تقویت حس تعاون و شهروندی می گردد. طراحی بر اساس پایداری اجتماعی نوعی پاسخ به نیازهای انسانی است. در این راستا ایجاد محیط هایی که با اندیشه ای آگاهانه بتواند برقراری تعاملات اجتماعی را که یکی از نیازهای علوم رفتاری ساکنین در مجموعه های مسکونی کنونی است، پاسخگو باشد بسیار حایز اهمیت است. با توجه به بحران انرژی در جهان از یک سو و رسیدن آسیب هایی به اکوسیستم جهانی از طرف دیگر و با توجه به رشد سریع شهرنشینی به نظر می رسد که باید ر اهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارایه شود. اهمیت مطالب فوق ما را بر آن داشت پژوهشی در این راستا انجام دهیم. در طول پژوهش انجام شده به این نتیجه درست یافتیم که فضای سبز در مجموعه هایی مسکونی به عنوان محیطی که امکان حضور ساکنان در کنار یکدیگر را فراهم می کند، می تواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود. استفاده از فضای سبز در مجموعه های مسکونی به طور مستقیم شاخص های کیفی مجموعه های مسکونی را تحت تاثیر خود قرار می دهد و می تواند با کیفیت قابل قبول ادراک افراد از محیط پیرامون را تغییر و نیز بر رفتار ساکنین تاثیر بگذارد. روش تحقیق در این پژوهش بصورت استفاده از منابع کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل می باشد. امید است که بتوان از طریق، قدمی کوچک در مسیر هدایت ساخت ابنیه در طبیعت سبز برداشت ومعماری سبز و پایدار را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آورد. پایدار را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آورد.

معماری همراه با طبیعت رهیافتی به افزایش تعاملت اجتماعی Keywords:

پایداری , تعاملات اجتماعی , فضای سبز , انرژی و شهرنشینی