طراحی پایدار در عرصه های معماری و شهرسازی

شهرهای ما، تکنولوژی ما و معماری ما این فریب را در ذهن ما ایجاد می کند که در حال کنترل طبیعت هستیم.و این در حالی است که خود در کنترل طبیعت و جزیی از آن هستیم.ساختمانها و خانه ها به تنهایی مصرف یک ششم منابع آبی دنیا، یک چهارم چوب برداشت شده و دو پنجم سوخت های فسیلی و موادتولید شده دنیا را در اختیار دارند. به علاوه، ساختمان ها نصف گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند. طبق آمارهای موجود، حجم ساخت و سازها در طی ۴۰-۲۰سال آینده، دو برابر خواهد شد و این صنعت به یکی از پر مصرفترین صنایع دنیا تبدیل خواهد شد. آلودگی موجود، ناشی از بی کفایتی و هدردادن منابع موجود در طرح های غلط است. مواد آلوده کننده، دست ساز جوامع خودمان اند و باعث بیمار شدن محیط زیست اطرافمان شده اند و یک سیستم زیستی ناسالم، نهایتا منجر به محیط زیستی ناپاک برای انسانهامی شود.یکی از طرز فکرهایی که باعث شده تا نسبت به آلودگی، بی تفاوت باشیم، این است که خودمان را از طبیعت جدا فرض می کنیم در حالی که به واقع خودمان جزئی از طبیعت هستیم. در این مقاله در ابتدا به ارائه دیدگاه های موجود در ارتباط با دستیابی به توسعه پایدار (1- پایداری تکنولوژیکی 2- پایداری اکو لوژیکی ) پرداخته می شود و سپس در ادامه به تحلیل اصول طراحی پایدار در زمینه معماری وشهرسازی پرداخته می شود .

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری تکنولوژیکی , پایداری اکو لوژیکی , معماری پایدار