رابطه تعامل اجتماعی با نگرش صمیمانه در دختران پرورشگاهی

زمینه و هدف: نگرش صمیمانه نسبت به اطرافیان لازمه زندگی اجتماعی است و باعث ایجاد تعامل بین افراد می شود. هدف پژوهش حاضر رابطه نگرش صمیمانه با تعامل اجتماعی در دختران پرورشگاهی بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آمار شامل تمامی دختران پرورشگاهی 20-16 سال به تعداد 68 نفر در سال 1395 ، که در مراکز شبه خانواده، استان تهران زندگی می کردند. بدلیل محدود بودن جامعه آمار، از روش نمونه گیر تمام شمار استفاده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ها نگرش صمیمانه تریدول، 1983 و تعامل اجتماعی گلاس، 1994 جمع آور شد. برای تحلیل داده ها از آزمون پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، نگرش صمیمانه با تعامل اجتماعی رابطه مثبت دارد. نتیجه گیری: در مراکز شبه خانواده، نبود خانواده در کنار نوجوانان و محروم بودن آنها از صمیمیتی که بین افراد در خانواده وجود دارد، باعث ایجاد مشکلاتی در روابط نوجوانان با همسالانشان و جامعه می شود و با توجه به وجود رابطه مثبت بین تعامل اجتماعی و نگرش صمیمانه می توان با آموزش تعامل اجتماعی به رشد نگرش صمیمانه نوجوانان کمک کرد تا راحت تر از پس مشکلاتی که در زندگی گریبان گیر آنها هست برآیند.

Keywords:

مراکز شبه خانواد , نگرش صمیمانه , تعامل اجتماعی