تاملی بر ادبیات تطبیقی وزبان و ادبیات فارسی

ادبیات تطبیقی یا Comparative literature که گاهی به آن ادبیات همگانی نیز گفته می شود، علمی است اساسا فرانسوی و به زبان ساده عبارت است از: مطالعه و بررسی مقایسه ای آثاری که برخاسته از زمینه های فرهنگی گوناگونند.ادبیات تطبیقی یا هم سنجشی شاخه ای از نقد ادبی است که از روابط ادبی ملل و زبان های مختلف و از تعامل میان ادبیات ملت ها با یکدیگر سخن میگوید؛ در اصطلاح، حوزه ی مهمی از ادبیات است که به بررسی و تجزیه و تحلیل ارتباط ها و شباهت های بین ادبیات، زبان ها و ملیت های مختلف می پردازد ادبیات تطبیقی، از شاخه هایی است که با رونق گرفتن نقد ادبی در قرن نوزدهم در فرانسه شکل گرفته است. می توان گفت، شیوه ی نوین پژوهش تطبیقی ادبیات در سده های گذشته پدید آمده است. هرچند درباره ی اینکه چه کسی نخستین بار از این اصطلاح بهره برده است داده ی گویایی در دست نیست اما برخی، فرانسوا ویلمن را پیشگام در این گونه پژوهش های ادبی به شمار آورده اند.ادبیات تطبیقی تنها مجموعه ای از متون نیست، بلکه چشم اندازی است از بررسی و تحقیق درباره هر چیزی که بتوان گفت ادبیات است و کشف ارتباط آن با دیگر عناصر تشکیل دهنده یک فرهنگ. ملت ها از ادبیات یکدیگر الهام می گیرند و به نوعی ادبیات تطبیقی ابزاری است برای وانگری ادبیات جهان، دریچه ای است برای دیدن افکار و شنیدن حرف های آدم ها از هر رنگ و نژاد و زبان و ملیتی. همچنین ادبیات فارسی، همواره با اخلاق، پیوندی دیرینه داشته و بر مسیله مهم خودشناسی، تاکید فراوان کرده است و از آن جا که در آموزه های اسلامی، خودشناسی، پایه و پیش نیاز خداشناسی معرفی شده است، می توان به اهمیت و جایگاه ادبیات در رشد اخلاق و تقویت ارزش های اخلاقی و دینی بیشتر پی برد.

Keywords:

ادبیات تطبیقی , ادبیات فارسی , اهمیت و جایگاه زبان فارسی