بکارگیری مفاهیم نوشهرگرایی در آماده سازی زمین شهری (نمونه پژوهشی: اراضی منطقه عرفان شهر ارومیه)

با پیدایش مفاهیم خرد محوری محض در دوره مدرن که ناشی از تغییرات کالبدی و اجتماعی پس از صنعتی شدن جوامع بود، به تدریج مفاهیم حیاتی و اساسی زندگی جمعی از شهرها و محلات رخت بربست. حاصل مدرنیته جانمایی مناطق کارکردی به جای محلات هویت مند و انسانی بود. در این راستا شهرها و محلات کشور ما نیز به تدریج دستخوش تغییرات کالبدی، مفهومی و اجتماعی گردیدند و آماده سازی اراضی نو محلات و حتی ساماندهی بافت های قدیمی، مفاهیم زنده خود را در بعد انسان محوری از دست دادند و ماحصل مدرنیته را در نظام خود وارد نمودند. بنابراین ما شاهد عدم تعلق خاطر ساکنان و حتی عدم مشارکت آنان در مراحل مختلف آماده سازی زمین، اجرا و ساماندهی بعد از آن هستیم، جنبش نوشهرگرایی به عنوان یک رنسانس در عصر مدرنیته مفاهیم مدنی خود را در راستای بهبود شرایط زیستی ساکنان شهرها اعلام داشت و نهایتا در غالب گرایش پسامدرن اصولی را در راستای پایداری، پیاده محوری، اختلاط کاربری ها، مساکن متنوع و... مطرح ساخت. مقاله حاضر از نظر هدف جزو تحقیقات کاربردی پژوهشی بوده و از نظر روش جزو تحقیقات توصیفی- تحلیلی و اسنادی- میدانی می باشد. هدف اساسی این پزوهش اختلاط و بومی سازی مفاهیم نوشهرگرایی در اصول آماده سازی اراضی منطقه عرفان شهر ارومیه بوده تا بتواند به عنوان محله ای آماده سازی شده براساس مفاهیم نوشهرگرایی، الگویی مناسب برای توسعه های آتی شهر به کار آید و قادر به احیای غنای حسی از طریق حاکمیت پیاده و دوچرخه در محله و ایجاد فضاهای جمعی در مقیاس های مختلف محله ای و زیر محله ای با تعاملات اجتماعی بالا و مساکن مختلف با توجه به سلایق و فرهنگ های متنوع باشد.

Keywords:

نوشهر گرایی , آماده سازی , محلات شهری , اراضی عرفان