مدیریت بحران ترافیک حین وقوع زلزله

پس از وقوع زلزله به علت تخریب سازه ها و روانگرایی و نشست زمین برخی از راه ها ارتباطی مسدود می شوند، از دیدگاه دیگر ترافیک عملیات نجات، سوخت و آب رسانی ، تخلیه نظامی منطقه و کمک های برون شهری در زمان بحران، نیاز به شریانهای ارتباطی را افزایش میدهد، جمع آوری اطلاعات را ها، مشخص کردن شاهراه های ارتباطی و توزیع آنها با توجه به جمعیت ساکن در منطقه، آنالیز امکانات موجود و اولویت بندی آنها مهمترین مرحله در مدیریت ترافیک می باشد. دلایل بسته شدن راههای ارتباطی و ایجاد ترافیک بعد از وقوع زلزله و ارائه راهکارهایی برای کنترل ترافیک ازمطالبی است که در این مقاله به ان پرداخته می شود. ابتدا طراحی شبکه شاهراه های حیاتی با توجه به تمرکز جمعیت و نیاز به کمک رسانی انجام شده و با تغییر وضعیت منطقه و گزارشات واصله باید تغییر نماید. مسلم است شناسایی فاکتورهای مهم جمع آوری اطلاعات و عملکردهای اجرایی بعد از بحران نیاز به تحقیقات گسترده ای دارد، طراحی شاهراههای حیاتی با توجه به اولویت های امداد رسانی می توان حداکثر کارایی را در عملیات نجات انتظار داشت. شاههراهای حیاتی دسته بندی آنها و نوع ارتباط آنها با فاکتورهای استراتژیک یا بروز نمودن اطلاعات ترافیک مورد نیاز از مسائل حائز اهمیت مدیریت بحران می باشد. پیشنهاد می گردد با استفاده از تکنولوژی روز و مدیریت افراد بومی، راهکارهای مدیریت در تجزیه و تحلیل فولر وارد شده و نتایج منحصر به فرد هر منطقه به دست آید.

Keywords:

راه , مدیریت بحران , شریانهای حیاتی , ترافیک