کاربرد منطق فازی در بکارگیری نیروی انسانی از طریق بررسی میزان ارتباط بین رشته‌های تحصیلی و مشاغل سازمان

سیستم‌های فازی برای فرموله کردن دانش بشری استفاده می‌شود. بنابراین یک سوال مهم این است که دانش بشری معمولا چه شکلی است؟ بصورت عامیانه، دانش بشری را در زمینه یک مساله فنی خاص می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: دانش خودآگاه و دانش ناخودآگاه. در دانش خودآگاه، منظور ما این است که دانش را می‌توان به صورت صریح و روشن در قالب کلمات بیان کرد و در دانش ناخودآگاه منظور ما وضعیت‌هایی که انسان‌های خبره می‌دانند چه کاری انجام دهند ولی نمی‌توانند آن را بطور دقیق در قالب کلمات بیان کند. در دانش ناخودآگاه ما خیلی ساده می‌توانیم از انسان خبره بخواهیم رفتار خود را در قالب عبارت‌های اگر ـ آنگاه بیان کرد و آنرا در سیستم‌های فازی قرار می‌دهیم. اساسا کاربرد استدلال فازی در برخورد با مسائل و سیستم‌ هاب مدل‌های آزاد می‌باشد. یعنی سیستم‌هایی که پیچیدگی زیادی داشته و با مدل‌های معمولی که مبتنی بر سیستم دو ارزشی و منطق کلاسیک می‌باشند بخوبی حل نمی‌شوند. این چنین سیستم‌هایی در حوزه‌های مرتبط با مدیریت کم نخواهند بود. پیچیدگی که در سیستم‌های مذکور مطرح است بخشی مربوط به تعداد متغیرها و تعامل آنها با یکدیگر است و بخشی مربوط به نوع و ماهیت ناخوش تعریف متغیرهای مطرح در سیستم است. در ادبیات و تئوری‌های حجیم حوزه‌های علوم رفتاری در مدیریت با موارد اینگونه به وفور برخورد داریم. به عنوان مثال در تئوری رهبری (theory) Leadership و در مدل رهبری فیدلر مطرح می‌گردد که: در صورتی که روابط رهبر و پیروان مثبت و صمیمانه بوده، وظایف در سازمان کاملا مشخص و معین باشند و قدرت شغلی و قانونی مدیر در حد بالایی باشد، موقعیت برای رهبری کاملا مناسب است. بر اساس این تئوری در صورتی که موقعیت بسیار مطلوب یا بسیار نامطلوب باشد رهبری وظیفه‌گرا و آمرانه بسیار اثربخش می‌باشد و ادامه تئوری بخوبی روشن است که در همین مختصر که به یکی از تئوری‌ها و مدل‌های مطرح در علوم رفتاری و مدیریت اشاره گردید، جنبه‌های نادقیق و ناخوش تعریف نظیر بسیار مطلوب و یا بسیار نامطلوب و امثالهم مشهود است.