بازار پیام و آینده ارتباطات میان فرهنگی

در این مقاله، در ابتدا نگاهی کوتاه به سیرتحول ارتباطات میان فرهنگی در جهان قبلاز فن آوری های نوین اطلاعاتی - ارتباطی (ICT) می شود و با تاکید بر نقش جبر و اختیار در ارتباطات میان فرهنگی نشان داده می شود که نظام ارتباطات میان فرهنگی تا قرن 13 میلادی به صورت چند قطبی بوده و از قرن چهاردهم، عصر سلطه یک قطبی آغاز و با تحولاتی چند، به دوران جهانی شدن یا به تعبیر هربرت مارشال مک لوهان، به دوران زندگی انسان در دهکده جهانی رسیده است. عصری که اگر چه محصول یک فرآیند تاریخی است، اما در آن، اجرای پروژه های ارتباطی علیه فرهنگ های دیگر سهل تر شده است.مقاله در ادامه، این دیدگاه را مطرح میکند که اگر چه شکل گیری اصطلاح امپریالیسم فرهنگی ، محصول نظام تک قطبی با مرکزیت امریکا و به وجود آمدن اصطلاح تهاجم فرهنگی ، حاصل تحولات عصر دهکده جهانی است،اما آنچه تهاجم فرهنگی نامیده می شود، تفاوت های عمیقی با تهاجم نظامی دارد. مقاله ضمن تبیین برخی از تفاوت های ملکور، کوشش میکند که نشان دهد. وضعیت حاضر، یک دوره درحال گذر است وطی چنددهه آینده،ویژگی های دهکده جهانی تغییرخواهدکردو عصرجدیدی آغازخواهدشد که نویسنده به دلیل مشابهت نسبی ویژگی های آن با سازوکار حاکم بر بازارهای سنتی مشرق زمین، طی مقالات متعدد خود آن را بازار پیام نامیده است. آخرین بخش مقاله اختصاص به توصیف برخی ویژگی های ارتباطات میان فرهنگی در بازار پیام، به ویژه تحولات سخت افزاری و نرم افزاری مربوط به زبان دارد و نگاهی به آسیب شناسی ایران در بازار مذکور خواهد نمود.

Keywords:

ارتباطات میان فرهنگی , دهکده جهانی , بازارپیام , زبان