توسعه‌ی روش‌های ضریب انحناء آسیب (C‌D‌F)، تغییر در نرمی (C‌F‌M) و تغییر در انحناء نرمی (F‌C‌M) برای تشخیص آسیب در وسط دهانه‌ی عرشه‌ی پل‌ها

روش ضریب انحناء آسیب )C‌D‌F(\پانویس{c‌u‌r‌v‌a‌t‌u‌r‌e d‌a‌m‌a‌g‌e f‌a‌c‌t‌o‌r}، که بر پایه‌ی تغییر در انحناء شکل مودی است، و روش‌های تغییر در نرمی )C‌F‌M(\پانویس{c‌h‌a‌n‌g‌e i‌nf‌l‌e‌x‌i‌b‌i‌l‌i‌t‌y} و تغییر در انحناء نرمی )C‌F‌C‌M(\پانویس{c‌h‌a‌n‌g‌e i‌n f‌l‌e‌x‌i‌b‌i‌l‌i‌t‌yc‌u‌r‌v‌a‌t‌u‌r‌e}، که بر پایه‌ی تغییر در ماتریس نرمی سازه هستند، در شناسایی مقطع طولی آسیب‌دیده در وسط دهانه‌ی عرشه‌ی پل‌ها قادر به تشخیص مقطع طولی آسیب‌دیده نیستند و در برخی موارد، مقطع عرضی آسیب‌دیده را نیز به‌درستی تشخیص نمی‌دهند. در این پژوهش، ابتدا ضعف روش‌های ذکرشده نشان داده شده و سپس روشی جدید برای تشخیص آسیب در عرشه‌ی پل از طریق توسعه‌ی روش‌های مذکور ارائه شده است. برای این منظور، مدل عددی پل ۳ دهانه‌ی بزرگمهر اصفهان، که از طریق آزمایش‌های میدانی تأیید شده و مدل یک پل ۵ دهانه‌ی ۲۵ متری استفاده و آسیب ایجادشده روی عرشه‌ی پل از طریق کاهش مدول کشسانی یک المان در وسط دهانه‌ی مدل پل‌ها تعریف شده است.