جایگاه بادمنجیل درتقویم گردشگری ومنظرشهری

برخی ازپدیده های اقلیمی را که بعنوان محدودیتهای گردشگری محسوب میشوند میتوان با برنامه ریزی هوشمندانه به فرصتی برای ارتقا گردشگری و توسعه اقتصادی تبدیل نمود این امرمستلزم شناخت پددیه تعیین جایگاه آن درگردشگری و برنامه ریزی بهینه برای استفاده ازآن می باشد منجیل یکی ازمناطق بادخیر کشورمی باشد که استفاده ازباد منحصربفرد آن درگردشگری نیازمندتوجه خاصی می باشد این پژوهش به بررسی نقش باد منجیل درتقویم گردشگری می پردازد روش تحقیق روش تحلیلی اماری است که مبتنی بربکارگیری شاخصهای اقلیم گردشگری برپایه داده های دما بارش رطوبت ابرناکی و فشاربخارآب دردوره زمانی 1993-2014 و بکارگیری مدل های تابع چگال احتمال سرعت حداکثر بادماهانه دردوره زمانی 2016-1993 برای گردشگری می باشد نتایج تحقیق نشان میدهد براساس مدلهای اقلیم گردشگری ماه های می ژوین و سپتامبر درتمام مدلها برای گردشگری مناسب ارزیابی شده است نتایج حاصل ازمدلهای تابع چگالی احتمال سرعت حداکثر باد نشان میدهد که ماه های آوریل ژوین اگوست و سپتامبر برای وزش های آبی بادی مناسب می باشند ماه های مارس تا اکتبر برای تجزیه توفان و ماه های مارس آوریل و می برای تجربه توفان های بسیارشدید باسرعت بیش از64نات مناسب می باشد

Keywords:

منجیل , گردشگری , مدل های بیوکلیمایی , تابع چگالی احتمال , وزش های بادی