جغرافیا و توسعه پایدار شهری

هنگام برنامهریزی برای توسعه فیزیکی یک شهر، باید قبل از هر چیز بسترطبیعی مورد بررسی قرار گیرد. ژیومورفولوژی، با فعلیت انسانها ومسایل مربوط بهآنان ارتباط دارد، برای این که فعالیت های انجام شده بازدهی دلخواه داشته باشد باید متناسب با پویایی محیط و با در نظرگرفتن نقش عوامل جغرافیایی تنظیم شود . شناخت مناطق با ثبات یا ناپایدار و محاسبه میزان پایداری و اسیب پذیری یک شهر در ارتباط با نوع فعالیت، درخدمت برنامه ریزان قرار می گیرد . توجه به توسعه فیزیکی شهری پایدار به عنوان یک ضرورت اساسی در برنامهها ی توسعهی ، شهری حاکی از اهمیت این موضوع در تقویت جبهه های فرهنگی اجتماعی، و کالبدی شهردارد . در ایرانیکی ازموارد مهم فرایند شهرنشینی،گسترش سریع فیزیکی شهرهای آن است.افزایش بی رویهی شهرها ورشد ناموزون آن ها به دلیل مهاجرت های بی رویه وافزایش جمعیت یکی از مشکلات اساسی شبکه ی شهری کشور است .اکنون همیکیاز مسایل تمام شهرها، رشدشهرنشینی وبه تبع آن گسترش شاخکهای خزنده شهری بر اراضی پیرا شهری است که پیامدهایی چون : حاشیه نشینی، کمبود اراضی کشاورزی، افزایش جمعیت شهرها ، عدم امکان پاسخگویی برخی ازخدمات وکاربری ها در شهر، گسستگی بافتهای فیزیکی مشکلات زیست محیطی ، خصوصا ، آلودگی ونابسامانی سیمای شهری داشته است .پژوهش حاضر، به دنبال بررسی عوامل موثر بر رشد وتوسعهی فیزیکی شهرها ، همچنین بررسی مباحث نظری کاربردی مرتبط با ناگاره)توسعه فیزیکی شهری پایدار( پایدار وسود جستن از آن به عنوان ابزاری در توسعهی شهریپویا از دیدگاه مبحث توسعهی پایدار نگرش سیستمی ، و محیط ملاحظات زیستی اجتماعی اقتصادی و سیاسی است .

Keywords:

نگرش سیستمی , توسعه شهری , کالبدی , ناپایداری