پیاده راه سازی با تاکید بر افزایش حضور پذیری نمونه موردی:خیابان امام خمینی شهر الوند

پیاده روی دارای اهمیت اساسی در ادراک هویت فضایی ، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت های محیطی است و ازطرفی دیگر حرکت پیاده در یک فضا منجر به ارتقاء تعاملات اجتماعی در آن فضا می شود. در همین راستا هدف این تحقیق به منظور برطرف کردن تمایلات و نیاز های اجتماعی و درونی افراد تبدیل مهمترین خیابان شهرالوند به یک پیاده راه شهری با رویکرد افزایش حضور پذیری را بررسی کرده است تا از این طریق این محور اصلی درون شهری را به یک فضای شهری پویا و سرزنده تبدیل نماید.در این تحقیق از ابزارهای متنوعی برای ارزیابی استفاده شده است.در بخش مبانی نظری از روش اسنادی وکتابخانه ای و در بخش شناخت و تحلیل نمونه مورد پژوهش ، روش پیمایشی به کار برده شده است. نتایج این پژوهش نشان داده است که با احداث پیاده راه در محور امام خمینی شهر الوند، افزایش فروش مغازه ها ،اولویت مقیاس انسانی، امکان ایجاد تسهیلات گذران اوقات فراغت در مسیر پیاده راه و افزایش مرغوبیت عرصه و عیان در مسیر پیاده می توان به ارتقاء حضورپذیری مردم دست یافت. بنابراین در این پژوهش سعی بر آن شده است تا با در نظر گرفتن ایجاد پیاده راه به تدوین برنامه ای راهبردی در ساماندهی و توسعه پیاده راه ها با ارتقاء حضور پذیری اقدام نماید و با بسط آن ، در حل مشکلات شهر الوند گامی برداشته باشد.

Keywords:

پیاده راه , محور امام خمینی , الوند , حضورپذیری