طراحی مرکز نگهداری کودکان کار با رویکرد حس تعلق به مکان

پدیده ی کودکان کار یکی از معضلات گریبان گیر اکثر شهر های بزرگ در جهان معاصر است. گسترش پدیده به حدی است که جوامع توسعه یافته و در حال توسعه را به یک اندازه به خود مشغول کرده است. پژوهش های انجام شده، نشان می دهد که سال های اولیه زندگی کودک، در شکل گیری شخصیتش از اهمیت زیادی برخوردار است .بسیاری از نمونه های موجود، گواه این است که شرایط پرورشگاه هایی که به صورت موسسه ای و جدای از فضای شهری اداره می شوند، پاسخگوی نیاز کودکان بی سرپرست نمی باشند. در طراحی مرکز نگهداری کودکان کار هم سکونت مطرح می شود و هم آموزش ، دربحث سکونت، احساس تعلق کودک به محیطی که در آن زندگی می کند مطرح می شود و در آموزش، مساله ارتقای یادگیری کودک اهمیت زیادی دارد. در این پروژه هدف اصلی، ساخت مرکز نگهداری از کودکان در محیطی دلچسب می باشد تا کودک، تجربه های کودکان دیگر، یعنی بودن در خانه و در مقیاس دیگر، عضو جامعه بودن را احساس کند . اما چگونه می توان این مکان را از حالت موسسه ای خارج و به فضایی مانند خانه نزدیک تر کرد کودکان بی سرپرست، دوران کودکی خود را جدای از جامعه سپری می کنند و زمانی پا به عرصه جامعه می گذارند که مفهوم جدای از جامعه بودن، در ذهن آنها شکل گرفته شده است فضاهای آموزشی و خدماتی در داخل سایت، حلقه اتصال محله با این مرکز می باشد. کودک از طریق تماس با گروه ههای سنی مختلف، نقش اعضای مختلف جامعه را درک می کند. علاوه بر این فضای آموزشی به کودکان پیش دبستانی و دبستانی این مرکز ومحله تعلق دارد، امکان برقراری ارتباط بین کودکان با همسالانشان را به وجود می آورد، سعی در برقراری ارتباط فضایی و اجتماعی بین این مجموعه با فضای اطراف آن، این مجموعه را به عنوان بخش یا محله ای در کنار سایر فضاهای شهری مطرح می کند.در این پروژه به معماری برای کودکان کار (بی سرپرست) می پردازیم. با مطالعه در زمینه ی روانشناسی کودک و به خصوص کودک بی سرپرست و بررسی تیوری های موجود واستفاده از مطالعات انجام شده به طراحی مرکزی برای اسکان دادن کودکان کار و بی سرپرست می پردازیم.

Keywords:

کودکان کار , بی سرپرست , احساس تعلق , آموزش