اثربخشی آموزش خویشتن داری با محوریت خودانگیختگی بر خورد نظم دهی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزشی خوشتن داری با محوریت خودانگیختگی بر خود نظم دهی تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول شهر یزد بود که در سال 94-95 مشغول به تحصیل بوده اند. روش مطالعه نیمه ازمایش با طرح پیش ازمون پس آزمون با گروه کنترل بود پرسشنامه خود نظم دهی تحصیلی SRQ-A اجرا و تعداد 30 دانش آموز که نمره کمتری در خود نظم دهی تحصیلی را گرفته بودند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 9 جلسه 90 دقیقه ای تحت برنامه آموزش خویشتن داری با محوریت خودانگیختگی قرار گرفتند و در پایان از فراگیران آزمون به عمل آمد و برای تحلیل نتایج از تحلیل کورایانس ANCOVA استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که اموزش خویشتن داری با محوریت خودانگیختگی بر خود نظم دهی تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد P> 0/01 . همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ نمرات در بعد خود تنظیمی بیرونی دارای تفاوت معنی درای نبوده و در ابعاد دیگر خود نظم دهی تحصیلی خود تنظیمی درونی، خود تنظیمی شناختی و انگیزش درونی دارای تفاوت معنی داری هستند P> 0/01 نتیجه نشان می دهد آموزش خویشتن داری با محوریت خودانگیختگی توانسته است بر افزایش خودنظم دهی تحصیلی دانش آموزان تاثیر داشته باشد و این نتیجه می توان در جهت تقویت خود تنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به کار گرفته شود.

Keywords:

خودنظم دهی تحصیلی , آموزش خویشتن داری , خودانگیختگی , دانش آموزان