نقش سازمانهای غیر دولتی در کارائی و اثر بخشی فرآیند های منجر به توسعه پایدار و چالشهای در پیش رو

سیری در بستر تاریخ نشان می دهد که دولتها همواره در کنار ملتها معنا و مفهوم یافته اند و هرگز توسعه و پیشرفت و کمال اتفاق نیفتاده مگر به همت فرد فرد افراد آن جامعه . مطالعات جامعه شناختی نشان می دهد که جوامعی درحل معضلات خود موفق بوده اند که دولت مردان کشور در راس قوه مجریه و تشکلهای غیر دولتی (NGO) ها از درون جامعه هماهنگ با یکدیگر برای رسیدن به هدفی مشخص قدم برداشته اند . باید گفت که وجود قوانین نا موزون که مجوز هر گونه دست اندازی به منابع را به انسان می دهد ، اقتصاد ناسالم که مجاز است برای نابودی انسانها به هر نیرنگی دست زده ، رویه غلط تجمع سرمایه ها در یک جا ، در کنار آن تجمع نامناسب جغرافیایی انسانها ، مدیریتهای ناهمگون ، مراحل دست و پاگیر برای به رسمیت رسیدن هر تشکل و ………… در کشورمان سبب شده تا تعداد (NGO) هایی را که به صورت رسمی در ایران فعالیت دارند به حداقل برساند . آنچه مسلم است ، هر اجتماع از ارگانیزمی به هم پیوسته و در هم تنیده تشکیل شده است ، پس برنامه ریزی برای حل مشکلات آن بدون جامع نگری به نتیجه ای نخواهد رسید . بی تردید تنها اشاعه فرهنگ همکاری مشکل گشا نخواهد بود و برنامه ریزی جایگاه مهمی در جلب مشارکتهای مردمی داراست . در باب آموزش نیز استمرار برنامه های آموزشی در راستای فرهنگ سازی در جامعه تضمین کننده موفقیت آن است. در مجموعه حاضر ضمن ارائه تعریفی از تشکلهای غیر دولتی (NGO) ها ، تاثیر سازمانهای غیر دولتی در کارائی و اثربخشی فرآیندهای منجر به توسعه پایدار و چالشهای در پیش رو برای این م هم پرداخته شده ، در این رهگذر نگاهی نیز به وضعیت نقش تشکلهای غیر دولتی در فرایند توسعه پایدار کشورهای عضو معاهده اقتصادی – اجتماعی (ESCAP) و مقایسه آن با وضعیت تشکلهای غیر دولتی در ایران شده.