بررسی قدرت جذب زیستی تفاله سیب بر کاهش مقدار فلزات سنگین کادمیم، نیکل، سرب از خاک شالیزار برنج طارم در شهرستان بابل

این تحقیقات در جهت مدیریت ضایعات کشاورزی و توده ضایعات آلی صنعت غذا و تبدیل آنها به منبعمادی اجرایی شد. در مطالعه حاضر کاربرد تقاله سیب به عنوان پسماند مواد غذایی از لحاظ ظرفیتجذب زیستی یون های فلزی سمی سرب و کادمیوم و نیکل برنج طارم کاشت شده در شهرستان بابلدر شمال ایران مورد بررسی قرار گرفت. مقدار فلزات سنگین سرب و کادمیوم و نیکل در نمونه هایتفاله سیب مورد استفاده که از کارخانجات صنایع غذایی از جمله سن ایچ تهیه شده بود به عنوانبیوجاذب 10 روز قبل از نشاءکاری برنج به مزارع مورد مطالعه اضافه شده بود با توجه به غلظت ها وpH های متفاوت در حضور نمونه برنج طبق پرتکل بین المللی استاندارد به روش هضم مرطوب بااستفاده از دستگاه جذب اتمی مورد آنالیز قرار گرفت. میانگین نیکل، سرب وکادمیوم در نمونه هایبرنج موردنظر با استفاده از ANOVA در حضور و عدم حضور بیو جاذب مورد تجزیه و تحلیل واقعشدند. این مطالعه نشانگر این واقعیت بود که غلظت سرب در برنج خام مورد مطالعه که با تفاله سیبتیمار شده بود، مقدار قابل توجهی کاهش یافت. (p<0/005) بدین معنی که سطح سرب برای تمامنمونه های برنج مورد طالعه در برنج خام تیمار نشده (mg/kh DW±Se)؛ 0/011±2/7171، امابرای نمونه های مورد مطالعه تیمار توسط تفاله سیب به مقدار (mg/kh DW±Se)؛ 0/001±0/0101 کاهش یافته است.

Keywords:

تفاله سیب , فلزات سنگین , Oryza sativa , جاذب زیستی