بررسی اثر سطوح مختلف نوکلیوتید جیره بر روی پارامتر های رشد در بچه ماهی سفید دریای خزر (Rutilus kutum)

به منظور افزایش مقاومت، رشد و بقاء در بچه ماهیان سفید (Rutilus kutum) که برای بازسازی ذخایر تکثیر می شوند، نیاز بهمطالعاتی است که از روش های مختلف کارایی رشد را در آن ها افزایش دهد. کارایی نوکلیوتید بر ارتقاء رشد و مقاومت دربعضی از ماهیان گزارش شده است. لذا این تحقیق با هدف ارزیابی اثرات مکمل غذایی نوکلیوتید بر شاخص های رشد، در بچه ماهیان سفید به مدت 8 هفته انجام شد. ماهیان با میانگین وزنی 0/5±0/431 گرم و میانگین طول 0/09±3/27 سانتی متر به 5 تیمار با سطوح متفاوت نوکلیوتید جیره (شاهد (صفر)، تیمار 1 (0/1%)، تیمار 2 (0/2%)، تیمار 3 (0/3%) و تیمار 4 (0/4%) با سه تکرار و با تراکم 200 قطعه ماهی در هر تانک تقسیم شدند. پس از 8 هفته غذادهی، بازماندگی، شاخص های رشد و غذا گیری از قبیل افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و ضریب کارایی غذا محاسبه گردید. سپسماهیان تحت تنش دست کاری قرارگرفته و فاکتورهای خونی آن ها قبل از تنش و 4 ساعت پس از آن اندازه گیری شد. نتایج ازنظر معنی داری با روش ANOVA یک و دو طرفه در نرمافزار SPSS 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد کهپس از 3 هفته تغذیه بچه ماهیان سفید با جیره های مختلف، ضریب تبدیل غذایی در تیمار 2، میزان غذای خورده شده درتیمار 3 و وزن به دست آمده، نرخ رشد ویژه و کارایی غذایی در تیمار 4 بیشتر از سایر گروه ها بود (P<0/05). اما اختلافی دربقاء ماهیان در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد.

Keywords:

ماهی سفید , نوکلیوتید , ضریب رشد ویژه , ضریب تبدیل غذایی , تنش دستکاری