رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی و شکل گیری مقیاس های جدیدی از شهرها در طی چند دهه اخیر موجب شده است که شهر و شهرنشینی با چالش های نوینی مواجه گردد. امروزه آگاهی از نقاط قوت و ضعف مناطق شهری و توسعه پایدار شهر، نوعی ضرورت برای ارایه طرح ها و برنامه ها محسوب می شود. عدم بهره مندی شهروندان از فرهنگ ایمنی مناسب بر هیچ کس پوشیده نیست و این سبک زندگی نه تنها اثرات فردی و روحی وروانی در اشخاص باقی می گذارد، بلکه در مقیاس بزرگ تر و وسیع تری محیط زندگی و شهری را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد و در دراز مدت اثرات زیانباری را به همراه خواهد داشت که علاوه بر این که تهدیدی برای زندگی نسل کنونی می باشد متعاقب آن زندگی نسل های آینده را نیز با مشکل مواجه خواهد ساخت. از این رو موضوع سبک زندگی به عنوان یک اصل محوری برای دستیابی به توسعه پایدار در هر زمینه ای و منجمله در موضوع فرهنگ ایمنی محسوب می شود