بررسی پراکنش فضای سبز شهری و تحلیل نابرابری های توزیع فضایی (نمونه موردی:محلات شهر طرقبه)

عدالت فضایی به معنی توزیع عادلانه خدمات و امکانات شهری برای رسیدن به جامعه ای متوازن است. توزیع و پراکنش نامناسب کاربری ها و خدمات شهری موردنیاز شهروندان و عدم توزیع عادلانه آن ها به بحران های اجتماعی و مشکلات پیچیده فضایی خواهد انجامید. با توجه بررسی میزان نابرابری ها در توزیع خدمات و شناسایی الگوی بی-عدالتی در سطح شهر هدف مقاله حال حاضر بررسی و تحلیل وضعیت پراکنش فضای سبز در سطح محلات شهر طرقبه در جهت نزدیک شدن به عدالت فضایی و دستیابی به میزان نابرابری های توزیع فضایی است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده که داده های موردنیاز از طریق برداشت میدانی اخذشده است، از این داده ها با استفاده از نرم افزار GIS و ارزیابی شعاع عملکرد و سرانه های استاندارد و مصوب فضای سبز به منظور بررسی کمبودها و همپوشانی های خدمات در سطح محلات شهر استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحلیل ها نشان می دهد که بر اساس بررسی ها و محاسبات سرانه ی فضای سبز شهر طرقبه و سرانه ی هر یک از محلات به تفکیک، و تحلیل بافرینگ و تعیین شعاع عملکرد هریک از بوستان ها به تفکیک بوستان همسایگی و محلی توزیع فضای سبز در سطح شهر طرقبه با توجه به جمعیت انجام نگرفته است، همچنین تحلیل-های انجام شده به لحاظ سرانه و دسترسی نشان می دهد محله گلستان به عنوان برخوردارترین و محلات ویلاشهر، حصار، عنبران و زیرحوزه ی میانی 8 به عنوان محلات نا برخوردار قرار دارند.

Keywords:

عدالت فضایی , پراکنش شهری , فضای سبز شهری , سرانه , شهر طرقبه