بررسی انتقادی مدل تربیت اخلاقی تلفیقی براساس دیدگاه اسلامی

مساله این پژوهش فقر نظری در حوزه تربیت اخلاقی) نظریه پردازی رشد و یادگیری اخلاقی و مدل پردازی تربیت اخلاقی( درکشور است که به نوبه خود، ضعف و ناکارآمدی برنامه های تربیت اخلاقی را در پی داشته است. آشنایی و مواجهه انتقادی با رویکردهای جدید تربیت اخلاقی در جهان می تواند بستر مناسبی برای توسعه این گونه بحث ها فراهم کند. هدف این تحقیق بررسی مدل تربیت اخلاقی تلفیقی شناخت نقاط قوت و ضعف و کاستی های آن با تاکید بر دیدگاه اسلامی می باشد. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی است. یافته ها نشان داد که مدل مذکور با ترکیب عقل گرایی و شهودگرایی، نگاه نسبتا جامعی را به تربیت اخلاقی داشته و آن را در چهار حیطه: حساسیت اخلاقی، قضاوت اخلاقی، انگیزش اخلاقی و مهارت های عملی اخلاقی پیگیری می کند و تاکید زیادی بر یادگیری های ضمنی دارد. وجود دلالت های تربیتی مشخص و دقیق و ارایه برنامه تربیتی گام به گام از نقاط قوت آن است. از جمله نقدهای وارد بر آن می توان به: وجود ابهام در مفهوم ذهن و رابطه آن با مغز و نفس، کم توجهی به جایگاه اراده فردی و به نوعی منفعل انگاشتن متربی، ابهام در امکان و چگونگی تغییر و اصلاح اخلاق در بزرگسالی، فقدان محتوای ارزشی مشخص و محدود انگاشتن هدف اخلاق ورزی به شهروندی خوب اشاره نمود.

Keywords:

اخلاق , تربیت اخلاقی , مدل تربیت اخلاقی تلفیقی , نقد مدل تربیت اخلاقی تلفیقی