مقایسه اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر و گروه درمانی آدلری در ارتقاء تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی مثبتنگر و گروه درمانی آدلری بر افزایش تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره سرای تداوم وابسته به شهرداری شهر ساری در پاییز 94 به تعداد 180 نفر بود. پس از اعلام فراخوان در این مراکز، تعداد 45 نفر داوطلب جهت شرکت در برنامه آموزشی، غربالگری و ثبت نام شدند. سپس، به منظور به دست آوردن اطلاعاتی در زمینه شرایط اقتصادی اجتماعی نمونه ها، مصاحبه فردی انگیزشی با این افراد انجام شد. پس از این مصاحبه، فرم اطلاعات فردی و فرم توافق آگاهانه توسط داوطلبان تکمیل و شرکت کنندگان به صورت تصادفی به گروه های 15 نفره )گروه 1: مثبت نگر، گروه 2: آدلری و گروه 3: کنترل( گمارده شدند. قبل و بعد از اجرای گروه درمانی ها، پرسشنامه تاب آوری و عزت نفس توسط هر یک از شرکت کنندگان تکمیل شد. تعداد جلسات هر یک از گروه درمانی ها 12 جلسه بود که یک بار در هفته به مدت 90 دقیقه اجرا شد. در این پژوهش از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ) 2003 ( و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت ) 1967 ( استفاده شد.همچنین از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره )مانکوا( و تک متغیره )آنکوا( در نرمافزارSPSSنسخه 22 تحلیل شدند. هماهنگ با فرضیه های مورد مطالعه، نتایج نشان داد، گروه درمانی مثبت نگر در مقایسه با گروه درمانی آدلری و گروه کنترل از اثربخشی بالاتری برخوردار بوده است و موجب ارتقا تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه شده است.

Keywords:

گروه درمانی مثبت نگر , آدلری , تاب آوری , عزت نفس , زنان مطلقه