اثر سکوت عمدی در ایجاد مسیولیت مدنی

یکی از موضوعاتی که معمولا در مبحث اعلام اراده مورد بررسی قرار میگیرد، سکوت و آثار و احکام آن است. بیشتر علمای فقه و حقوق، سکوت را به دلیل ماهیت مبهم آن، دارای هیچ اثری نمیدانند؛ به عقیده این گروه، بر سکوت شخص، نمیتوان یک اثر حقوقی بار کرد. سکوت به تنهایی حاکی از اراده شخص نیست واز وضع شخص ساکت چیزی فهمیده نمی شود و موارد استثنایی که سکوت در آنها علامت رضاست سکوت محض نمی باشد بلکه قرینه ها و اماراتی هستند که می توانند مبین اراده شخص باشند و ارزش واقعی تعلق به آنها دارد نه به نفس سکوت زیرا سکوت نمی تواند مبین اراده شخص ساکت باشد و اعم از رضاست و بدون اماره و قرینه ارزش و اعتباری ندارد. بنابراین در مواردی که اراده ابراز می شود به اعتبار وجود و ابراز اراده ) صریح یا ضمنی( سکوت می شکند و اثر حقوقی بر آن مترتب می شود. این که سکوت، وسیله متعارفی برای اعلام اراده نیست و هیچ اثری ندارد را، شاید بتوان به عنوان یک قاعده و اصل کلی پذیرفت، ولی این اصل هم مانند دیگر اصول، دارای استثنایاتی است. در تمام مکاتب حقوقی، بویژه مکتب حقوقی امامیه، دلالت سکوت همراه قراین و امارات بر رضا پذیرفته شده وچنین سکوتی از تحت قاعده کلی عدم دلالت سکوت خارج شده است

اثر سکوت عمدی در ایجاد مسیولیت مدنی Keywords:

سکوت عمدی , مسیولیت مدنی , اراده