زمینه: پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین اعتماد بنفس بیش از حد مدیریت و
کیفیت گزارش گری مالی می پردازد. انتظار می رود مدیرانی که اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند در گزاشگری کمتر جانب احتیاط را رعایت کنند و
کیفیت گزارش گری را تحت تاثیر قرار دهند، بنابراین سوال اصلی تحقیق حاضر این است که آیا بین اعتماد به نفس مدیریت و
کیفیت گزارش گری رابطه معنی داری وجود دارد یا خیر. مواد و روش ها: با در نظر گرفتن ماهیت و روشی که در این مطالعه استفاده می شود، نوعی تحقیق توصیفی- همبستگی به شمار می رود. به عبارت دیگر نوشته پیش رو به لحاظ معرفت شناسی از نوع تجربه گرا، سیستم استدلال آن قیاسی-استقرایی و به لحاظ نوع مطالعه میدانی – آرشیوی می باشد. نتایج و یافته ها: جامعه آماری در این پژوهش شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که از سال 1380 در عضویت بورس اوراق بهادار می باشند که به وسیله ی غرباگری، انتخاب شده اند. تعداد نمونه 93 می باشد که در طول 7 سال، از سال 1388-1394 مورد بررسی قرار گرفته و تعداد کل مشاهدات بالغ بر 651 مشاهده می باشد. برای برازش الگو و آزمون فرضیه ها، از رهیافت داده های ترکیبی ( پانل دیتا ) استفاده گردید. نتایج نشان می دهد بین اعتماد بنفس بیش از اندازه مدیران و
کیفیت گزارش گری (کیفیت اقلام تعهدی) رابطه معنی داری وجود ندارد.