تعیین رابطه مدیریت استعداد با کیفیت خدمات درمانی و رضایت شغلی براساس مدل فلیبس

زمینه و هدف: ماموریت اصلی بیمارستان ها تامین مراقبت با کیفیت برای بیماران و برآوردن نیازها و انتظارات آنها است. این مهم با جذب استعدادها و ارتقای رضایت شغلی آنان میسر می شود. این پژوهش با هدف تعیین رابطه مدیریت استعداد با کیفیت خدمات درمانی و رضایت شغلی در بیمارستان های منتخب مازندران در سال 1394 انجام گردید. مواد و روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است که جامعه آماری در این پژوهش، کلیه کادر درمان بیمارستان های استان مازندران می باشد که جمعا 3405 نفر بودند که 246 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، پرسشنامه های مدیریت استعداد (41 سوال)، کیفیت خدمات درمانی (28 سوال)، رضایت شغلی (36 سوال) استفاده شد. جهت تعیین روایی این پرسشنامه ها از نظرات صاحب نظران استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب عبارت است از: 0/968، 0/938، 0/962. داده ها با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین مدیریت استعداد با کیفیت خدمات درمانی (0/563) و مدیریت استعداد با رضایت شغلی (0/716) در سطح 0/001 همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (0/563). همچنین بین کیفیت خدمات درمانی و رضایت شغلی (0/110) همبستگی معناداری دارد. یافته های پژوهش نشان داد تغییرات مربوط به رضایت شغلی را تنها مولفه حفظ (0/465) و تغییرات مربوط به کیفیت خدمات درمانی را تنها مولفه جذب (0/465) پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش، نیاز و ضرورت ایجاد سیستم مدیریت استعداد را نشان می دهد و باید به مولفه های جذب، انتخاب، بکار گماشتن، توسعه و حفظ کارکنان توجه جدی شود.

Keywords:

مدیریت استعداد , کیفیت خدمات درمانی , رضایت شغلی , بیمارستان های منتخب مازندران