تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس با رویکرد ریتمیکی بر زمان واکنش ساده و انتخابی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات پیلاتس بر رشد زمان واکنش ساده و انتخابی کودکان مرزی مبتلا به کم توان ذهنی آموزش پذیر هست به همین منظور تعداد 40 نفر کودک با استفاده از آزمون هوش و کسلر 20 نفر کودک عقب مانده ذهنی، 20 نفر کودک عادی با دامنه سنی 9-12 سال به صورت هدفمند از مدارس شهر اصفهان انتخاب و بعد از انجام پیش آزمون به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. نحوه اجرای ازمون به صورتی بود که کودکان به محرک صوتی برای اندازه گیری زمان واکنش ساده و محرک های نوری قرمز و سبز توسط دستگاه RT-888 به صورت پیوسته برای سنجش زمان واکنش انتخابی واکنش نشان می دادند. بعد از گروه بندی ازمودنی ها گروه برنامه حرکتی 10 نفر سالم و 10 نفر مبتلا به اختلال ذهنی به مدت 8 هفته و هر هفته شامل دو جلسه و هر جلسه شامل 45 دقیقه در حرکات ریتمیک ساده که شامل گرم کردن به مدت 10 دقیقه با گام اسان و حرکات کششی و تمرین به مدت 30 دقیقه با حرکات ژیمناستیک رشدی با موزیک و 5 دقیقه بازگشت به حالت اولیه می باشد شرکت کردن. گروه کنترل در این مدت فعالیت های معمول مدرسه انجام دادند. در نهایت پس آزمون بعمل آمد و نتایج ثبت گردید یافته های حاصل از تحلیل واریانس نشان داد که برنامه تمرینات پیلاتس باعث کاهش زمان واکنش سازده و انتخابی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر و سالم شده است P<0/05 تمرینات پیلاتس منجر به بهبود زمان واکنش کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر می شوند. بنابراین پیشنهاد می شود از تمرینات پیلاتس به همراه موزیک برای ایجاد نشاط و بهبود زمان واکنش در برنامه های حرکتی کودکان کم توان ذهنی استفاده شود.

تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس با رویکرد ریتمیکی بر زمان واکنش ساده و انتخابی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر Keywords:

زمان واکنش , تمرینات پیلاتس , اختلال ذهنی , کودکان استثنایی