ساختار اجرایی طرح جهانی جامعه ایمن در کلانشهرها؛ مطالعه موردی: شهر قم

گسترش روند رو به رشد جمعیت شهرنشین در سرتاسر جهان به سرعت در حال انجام است به گونه ای که برای نخستین بار در تاریخدر سال ۲۰۰۸ جمعیت شهرنشین جهان از جمعیت روستایی پیشی گرفت، غالبا این روند فزاینده شهرنشینی متناسب با اهداف توسعه پایدار شهری طراحی نشده لذا در صورت عدم وجودتناسب رشد شهرنشینی وتوسعه پایدار به صورت همزمان، مشکلات و معضلات عدیده ای در انتظار شهرها خواهد بود که یکی از آنها افزایش میزان خسارات (مالی و جانی) حوادث و بلایای شهری خواهد بود، برنامه ریزی های جهانی (چارچوب های جهانی کاهش خطرپذیری سندای و هیوگو و ...) و ملی (اجرای قانون مدیریت بحران کشور) به منظور کاهش آسیب پذیری مخاطرات طبیعی در حال پیگیری و اجراست، حال آنکه قانون مدیریت بحران کشور) به منظور کاهش آسیب پذیری مخاطرات طبیعی درحال پیگیری و اجراست، حال آنکه به منظور کاهش آسیب پذیری های حوادث خرد شهری تاکنون اقدام گسترده ای در کشور صورت نپذیرفته است، جامعه ایمنی جهانی با این هدف شکل گرفته و هماکنون شهرهای مختلفی از سراسر دنیا با پیوستن به این جامعه در تلاشند در این حوزه فعالیت نمایند، ما در این مطالعه قصد داریم ضمن بررسی اهداف جامعه ایمن چارچوب اجرایی آن در کلان شهرهای ایران را با استفاده از ساختارهای بومی بررسی و پیشنهاد نماییم.

Keywords:

جامعه ایمن , کلانشهرهای ایران , توسعه پایدار , شهرنشینی