بررسی بکارگیری واحدهای تولیدی پربازده برقی-گرمایشی

دو صورت رایج انرژی، انرژی الکتریکی و انرژی گرمایی هستند که بطور عمده از سوخت های فسیلی در نقاط مختلف و دور از هم بدست می آیند. این در حالی است که راندمان تولید برق در نیروگاه های مدرن و جدید ایران در بهترین حالت (سیکل ترکیبی) حدود 50 % و در نیروگاه های بخاری و گازی به ترتیب حدود 40 % و 30 % و در اغلب موارد تا حد زیادی کمتر از این مقادیر است. ضمن اینکه انرژی گرمایی عظیم جذب شده در کندانسور نیروگاه های بخاری یا انرژی موجود در گازهای نهایی خروجی دودکش نیروگاه های گازی بدون استفاده مفید به محیط داده می شود. علاوه بر آن برق تولیدی نیز با در نظر گرفتن سیستم انتقال و اتلاف بخشی دیگر از این نوع انرژی به دست مصرف کننده می رسد . در بخش گرمایش نیز، راندمان سیستم های گرمایشی متداول در ایران، با مقدار بهینه فاصله دارد. یکی از مناسب ترینراهکارها برای جلوگیری از این اتلاف انرژی در بخش های تولید برق و گرمایش، تولید توام انرژی الکتریکی و گرمایی با استفاده از واحدهای تولیدی برقی - گرمایشی، آن هم در نزدیکی محل های مصرف است. در این مقاله با ارزیابی پتانسیل های صرفه جویی این واحدها به بررسی اقتصادی و همچنین ارایه راهکار برای بکارگیری این واحدها در ایران پرداخته می شود

Keywords:

بررسی اقتصادی , تولید پراکنده , واحدهای برقی-گرمایشی