ترکیب تکنولوژی و فناوری با معماری بومی اصیل ایرانی؛ برای دست یابی به معماری پایدار و سبز

استفاده بی رویه از منابع طبیعی و عدم توجه به مسایل زیست محیطی باعث شده است صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی وتوسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شود. دانش های مختلفی از جمله علم معماری به حمایت از این شعار برخواسته و درصدد همراهی با اصول واهداف آن می باشد . معماری بومی که برگرفته از فرهنگ، اقلیم، معیشت و اقتصاد ساکنان می باشد، در هر منطقه دارای شیوه ی اجرا، فرم و مصالح مختص به خود بوده، که براساس دانش و تجربه چندین صدساله ساکنان آن ناحیه شکل گرفته است. طراحی ها، جهت گیری فرم و کلیه عناصر شکل دهنده به این معماری بر اساس اقلیم منطقه و شناسایی عوامل مفید و غیرمفید اقلیمی توسط بومیان در جهت بهره گیری از انرژی های رایگان و تجدیدپذیر برای خلق شرایط آسایش ساکنان به وجود آمده است . مقاله حاضر به لزوم حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی با بهره گیری مناسب از معماری بومی اصیل ایرانی و نیز استفاده مناسب از تکنولوژی و تاثیر آن در شکل دهی یک اثر می پردازد سپس با توصیف اهداف و اصول معماری پایدار ، خصوصا روش های بومی در طراحی مسکن به تدوین چارچوب نظری برای نحوه انجام مطالعات پرداخته شده است.به گونه ای که امکان طراحی و ساخت ساختمانی با استفاده حداقلی از سوخت های فسیلی و منابع تجدید ناپذیر ممکن باشد.

Keywords:

توسعه پایدار , انرژی , معماری بومی , تجدید پذیر , تکنولوژی