تاثیردرمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در خودکارآمدی دانش آموزان

در پژوهش های روان درمانی، ذهن آگاهی به عنوان یک حالت ارتقاء دهنده تفکر خودآگاهی برای بهبود نگرانی و اضطراب درنظر گرفته می شود .در این پژوهش، کارآیی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به شیوه گروهی در کاهش نگرانی آسیب شناختی وعلایم اضطرابی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجایی که یکی از ویژگی های انسان موفق کسب مهارت های لازم برای مدیریت بر خود (رفتار، هیجان، ذهن و ...) است. با توجه به مشغله های مختلف روزمره، نشخوارهای فکری مداوم وشرایط پر استرسی که پیرامون اکثریت ما وجود دارد ، اهمیت مدیریت کردن بر ذهن بیش از پیش نمایان می شود.برای مدیریت ذهن لازم است قوانین ذهن را به درستی شناخته و با مدیرت بر آن ،از حداکثر توانمندیش بهره برد. ذهن آگاهی راهکاری موثر برای دستیابی به حداکثر توانمندی ذهن و مدیریت بر آن استل هدف از ذهن آگاهی یعنی توجه کردن به شیوه ای خاص و هدفمند در لحظه حاضر و بدون قضاوت، آگاهی ارادی شفاف و روشن از آنچه واقعا درحال رخ دادن برای ما و در درون ماست، در لحظات پیاپی احساس و ادراک حقظ و تداوم هشیاری فرد به طور زنده و سرشار در برابر واقعیت حاضر.ذهن آگاهی از فنونی است که در پزشکی ذهن بدن به منظور کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن بکار می رود . هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان می باشد.از طرفی ذهن آگاهی یک عامل زیربنایی مهم برای رسیدن به رهایی است. زیرا روشی موثر و قوی برایخاموش کردن و توقف فشارهای دنیا و یا فشارهای ذهنی خود فرد می باشد ذهن آگاهی خود منجر بهانگیزه بالای شناختی می باشد که خودکارآمدی را در فرد ایجاد می کند. از سوی دیگر خودکارآمدی همچونعامل شناختی- انگیزشی دارای نقشی پرمایه در پدیدآوری تفاوت های فردی در گستره کارکرد تحصیلی دانشآموزان می شود. روش پژوهش توصیفی -همبستگی است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین درمانمبتنی بر ذهن آگاهی ، خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد

Keywords:

ذهن آگاهی , خودکارآمدی , راهبردهای شناختی , ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس , پیشرفت تحصیلی