بررسی شاخص های کیفیت زندگی شهری در سکونتگاه های غیر رسمی شهر ایلام

یکی از مفاهیمی که تاثیربسزایی درفرآیندتحول دیدگاهها وروش های برنامه ریزی داشته ، مفهوم کیفیت زندگی شهری بوده کهتحت تاثیراین مفهوم مباحث اجتماعی وکیفی رواج بیشتری در ادبیات برنامه ریزی شهری یافته است. مهمترین ویژگی برنامه ریزیشهری تا دهه 1960میلادی تاکید برابعاد کالبدی-کارکردی و بی توجهی بوده است و متاسفانه در این دوره به اهداف وارزش هایاجتماعی وکیفی زندگی توجه خاصی نشده است درمجموع کاهش کیفیت محیط اجتماعی- اقتصادی آن هارادرپی داشته است اینوضع برنامه ریزی که در چارچوب برنامه ریزی عقلایی ارایه شد دردهه 1970میلادی موردانتقادشدیدقرارگرفت. با این حال سکونتگاه های غیر رسمی با توجه به اینکه بصورت انفعالی و بدون نظارت ارگان های نظارتی ایجاد شده اند چه از لحاظ عینی و چه ازلحاظ ذهنی مشکلات و کمبودهای خاصی دچار بوده و از لحاظ کیفیت زندگی شهری در سطح پایینی قرار دارند.در پژوهش حاضر به معرفی و ارزیابی شاخص های عینی وذهنی کیفیت زندگی شهری درسکونتگاه های غیر رسمی شهر ایلامپرداخته ایم و کیفیت این مناطق را از طریق این شاخص ها با استفاده از پژوهش میدانی و کتابخانه ای و همچنین ارایه پاسخ نامهمورد برسی قرار داده ایم