اثر سرعت سرد شدن روی استحکام اتصال برنز UNS C93200 به فولاد غیر آلیاژی در یاتاقان لغزشی محوری

یکی از مشکلاتی که در ساخت یاتاقان های لغزشی وجود دارد، اتصال ضعیف لایه لغزشی به فولاد پایه می باشد. در این مقاله، اثر سرعت سرد شدن مذاب برنز UNS C93200 روی استحکام اتصال به فولاد CK15 مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش ها، 6 نمونه ساخته شده و در فرایند ریخته گری، با سرعت های مختلف سرد شدند. استحکام اتصال در هریک از نمونه ها، علاوه بر آزمایش مکانیکی به صورت مخرب، به روش آزمون غیر مخرب UT نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش مکانیکی، طبق استاندار ISO 4386-2 و آزمون UT طبق استاندارد ISO 4386-1 انجام شد. ریزساختار محل اتصال برنز به فولاد با استفاده از دستگاه SEM مورد مطالعه قرار گرفت. با مقایسه نتایج به دست آمده از آزمایش مکانیکی با آزمون غیر مخرب، در هر دو روش ارزیابی، الگوی تاثیر یکسانی مشاهده شد. نتایج نشان دادند که با کاهش سرعت سرد شدن، استحکام اتصال افزایش پیدا می کند و دلیل بین تاثیر، ارتباط بین دما با میزان نفوذ است. در سرعت سرد شدن پایین، عمق نفوذ فازهای شامل مس، در زمینه فولاد بیشتر شده و استحکام اتصال افزایش پیدا می کند. علاوهبراین، مشاهده شد که در حالت سرد کردن آهسته، به دلیل افزایش اندازه دانه ها، سختی برنز کاهش پیدا می کند.

Keywords:

یاتاقان محوری , اتصال برنز به فولاد , آزمایش چالمرز , سرعت سرد شدن , عمق نفوذ