بررسی تاثیر مولیبدات بر پتانسیل بازرویینگی فولاد زنگ نزن آستنیتی 316

فولادهای زنگ نزن، شاخه ای از مواد مهندسی هستند که به دلیل مقاومت به خوردگی بالا در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. خوردگی موضعی حفرهای با تخریب ناگهانی بخش های خاصی از لایه ی محافظ سطح فلز آشکار می شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی رفتار خوردگی حفره ای فولاد زنگ نزن 316 در محیط حاوی یون کلراید و مولیبدات با استفاده از آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک است. بدین منظور نمونه در محلول هایی با غلظت 0/5، 0/05 و 0/005 مولار از یون کلراید و 0/05، 0/005 و 0/0005 مولار مولیبدات در دمای ثابت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک نشان می دهد که با افزایش صد برابری غلظت یون کلراید در محلول از 0/005 به 0/5 مولار، پتانسیل حفره دار شدن و بازرویینگی نمونه به ترتیب از 358/3 به 149/3 میلی ولت ( نسبت به الکترود مرجع کالومل) و از 132/8 به 38/2- میلی ولت کاهش می یابد. از طرفی حضور 0/05 مولار یون مولیبدات در محلول 0/5 مولار یون کلراید و 0/005 مولار از یون مذکور در محلول حاوی 0/05 مولار یون کلراید منجر به افزایش پتانسیل حفره دار شدن به ترتیب به مقدار 318/7 و 709/2 میلی ولت خواهد شد. پتانسیل بازرویینگی در این شرایط نیز از 38/2- به 25/3 میلی ولت و از 132/8 به 200/4 میلی ولت در حضور یون مولیبدات افزایش یافته است. تحلیل ها نشان می دهد افزایش غلظت مولیبدات باعث افزایش پتانسیل حفرهدار شدن و بازرویینگی فولاد مورد نظر و کلراید باعث افزایش امکان وقوع خوردگی حفره ای و کاهش پتانسیل بازرویینگی شده است.

Keywords:

خوردگی حفره ای , فولاد زنگ نزن آستنیتی , یون مهاجم کلراید , مولیبدات , پتانسیل بازرویینگی , پلاریزاسیون پتانسیودینامیک