تاثیرسطوح (بالا/پایین) توانایی مدیران بر سطوح (بالا/پایین) محافظه کاری شرطی در شرکت ها

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین محافظه کاری و توانایی مدیران در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد. در این تحقیق برای اندازه گیری محافظه کاری از الگوی باسو و برای اندازه گیری توانایی مدیران از مدل دیمرجان استفاده شدهاست. بدین صورت که با روش رگرسیون چرخشی 4 ساله محافظه کاری شرکت های نمونه، به دو دسته شرکت ها با محافظه کاری سطح بالا و سطح پایین دسته بندی شده و هرچنین با استفاده از میانه اعداد توانایی مدیران، شرکت های نمونه به دو دسته شرکت ها با توانایی مدیران بالا و پایین تفکیک شدند. سپس در چهار گروه به بررسی رابطه بین توانایی مدیران و محافظه کاری پرداخته شده است. نتایج نشان دهنده این می باشد که فقط در گروه شرکت های دارای مدایران با توانایی بالا و سطح محافظه کاری بالا، رابطه منفی معنی داری وجود دارد و سایر فرضیه ها پذیرفته نشدند.

Keywords:

توانایی مدیران , محافظه کاری مشروط , کارایی شرکت