تاثیر فرهنگ بر الگوی ساختار فضایی خانه با استفاده از روش نحو فضا (نمونه موردی: خانه های دو خوابه دهه های هفتاد و هشتاد و نود تهران)

تاثیر فرهنگ بر معماری خانه، تاکنون با روش های گوناگون مورد بررسی قرارگرفته است. در این پژوهش روش نحو فضا که یک روش کمی و مبتنی بر استدلال منطقی و الگویابی است، انتخاب گردیده است. روش تحقیق، مبتنی بر جمع آوری نمونه موردی از خانه های آپارتمانی و غالبا دوخوابه قشر متوسط در تهران است، که بیشترین فراوانی را در شهر دارند. دست آورد این پژوهش، چهار شاخص پیشنهادی است که شامل تعامل، قابلیت مهمان پذیری، ورودی بدون اشراف و سلسله مراتب هستند. نتایج پژوهش نشان میدهد، تعامل و حریم در فضای ورودی، در طول زمان بیشتر شده، اما سلسله مراتب و تفکیک فضاهای عمومی و خصوصی کاهش یافته است. با استفاده از نمونه هایی که واجد هر چهار شاخص بوده اند، میتوان راهکارهایی برای افزایش این ارزش ها در معماری معاصر یافت. این راهکارها عبارتند از: ایجاد گره در فضای ورودی، افزایش تراس ها، ایجاد فضاهای میانی و گره های میانی بین فضاهای خصوصی و عمومی، جداسازی عرصه عمومی و خصوصی.

Keywords:

نحوفضا , ساختار فضایی , خانه , دوخوابه , ایرانی اسلامی